არასოდეს არაფერს არ ვთვლი, არც ვწონი, არც ვზომავ, არც ვანგარიშობ... ბავშვობიდან არ მიყვარს ციფრები...
არასოდეს არ ვცდილობ ვიყო ყურადღებიანი, თბილი, მეგობრული, გულისხმიერი.... ბავშვობიდან ვერ ვიტან სიყალბეს...
არასოდეს არ ვჯდები საჭმელად პირველი..... ბავშვობიდან ვერ ვიტან მაგიდის გაშლას.....
არასოდეს არ ვდგები სუფრიდან ბოლო....
არასოდეს გავსულვარ საქართველოს ფარგლებს გარეთ..... იმიტომ კი არა, რომ სამშობლო მიყვარს, პატრიოტი ვარ ან ჩემი ქვეყნის გარდა ვერსად ვიცხოვრებ..... უბრალოდ ვიზას არ მაძლევენ...
არასოდეს გამისინჯავს გველი, ბაყაყი და სხვა ათასი საზიზღრობა, იმიტომ კი არა, რომ არ მაინტერესებს, უბრალოდ ფულს ვერასოდეს გავიმეტებ ბაყაყში...
არასოდეს შემყვარებია უგონოდ, უზომოდ, ცამდე და იმის იქით, იმიტომ კი არა, რომ გული არ მაქვს, არ შემხვედრია უბრალოდ ჯერ......
არასოდეს არ ვირჩევ მეგობრებს მათი სოციალური სტატუსით, რელიგიური ნიშნით, სექსუალური ორიენტაციის მიხედვით, იმიტომ კი არა, რომ მძულს რასიზმი ან რამე სხვა ”იზმი”, უბრალოდ არც ერთი მეგობარი არ მყავს....
ვინტერესდები ყველაფრით: პოლიტიკით, ეკონომიკით, სპორტით, კულტურით, ჯანდაცვით, განათლებით, სოციალური ქსელით, რელიგით...... იმიტომ კი არა, რომ მაინტერესებს, უბრალოდ მჭირდება.....
თავისუფალ დროს ვკითხულობ წიგნებს, იმიტომ კი არა, რომ ნაკითხი ვიყო.... უბრალოდ დრო გამყავს....
არასოდეს არ ვტირი, არ ვწუწუნებ, იმიტომ კი არა, რომ არაფერი მაწუხებს..... თავზე არ გახვევთ.....
არასოდეს ვარ გულწრფელი, გილღია, მიმნდობი... უბრალოდ ეს ათასგზის ადაპტირებული მეთოდია, როგორ არ უნდა გეტკინოს გული...
